"Που πήγε" της Γκέιλ Φόρμαν

Σύνοψη του βιβλίου "Που πήγε"

Από τη συγγραφέα του Αν Μείνω, bestseller των New York Times

Πάνε τρία χρόνια από το τραγικό ατύχημα.

Τρία χρόνια από τότε που η Μία χάθηκε για πάντα από τη ζωή του Άνταμ.

Τώρα ζουν σε διαφορετικούς κόσμους.

Η Μία είναι ανερχόμενο αστέρι στον κόσμο της κλασικής μουσικής και ο Άνταμ ένας αληθινός ροκ σταρ, που η ζωή του γίνεται πρωτοσέλιδο στα σκανδαλοθηρικά περιοδικά και το κορίτσι του είναι διάσημη ηθοποιός.


Και τότε η τύχη τούς φέρνει ξανά κοντά για μία μόνο νύχτα.

Καθώς εξερευνούν την πόλη που έχει γίνει το «σπίτι» της Μία, ξαναθυμούνται το παρελθόν και ανοίγουν τις καρδιές τους στο μέλλον και ο ένας στον άλλο.

«Το βλέμμα μου επιστρέφει στη γη και ακριβώς αυτή τη στιγμή βλέπω τα μάτια εκείνης. Όχι όπως

 τα έβλεπα παλιά – πίσω από κάθε γωνία, πίσω από τα κλειστά μου βλέφαρα στο ξεκίνημα κάθε μέρας. 

Όχι όπως τα φανταζόμουν στα μάτια κάθε κοριτσιού που είχα κάτω από το κορμί μου. Όχι, αυτή τη 

φορά είναι στ’ αλήθεια τα μάτια της. Μια φωτογραφία της, όπου είναι ντυμένη στα μαύρα, με ένα τσέλο 

να ακουμπάει στον ώμο της σαν κουρασμένο παιδί.

Έχει τα μαλλιά της πιασμένα κότσο, από αυτούς τους κότσους που μοιάζουν απαραίτητοι για τις μουσικούς της κλασικής μουσικής. Έτσι τα έπιανε και για τα ρεσιτάλ και τις συναυλίες μουσικής 

δωματίου, αλλά με μικρές μπούκλες να πέφτουν στο πρόσωπό της, εξομαλύνοντας την αυστηρότητα 

του παρουσιαστικού της.

Σε τούτη τη φωτογραφία δεν υπάρχουν μπούκλες.

Προσωπική γνώμη:

Λυπάμαι αλλά πολύ χειρότερο από το πρώτο. Καθόλου βελτίωση, βαρετό και ο ρυθμός
εξέλιξης πολύ αργός. Τα πάντα βαρετά και απλά. Τίποτα το Ιδιαίτερο. Τζάμπα ξόδεψα χρόνο.
Σκέτη απογοήτευση. Ολοκλήρωσα αυτή τη σειρά επειδή δεν ήθελα να την αφήσω στη μέση.
Ένιωθα όμως πως διάβαζα κάτω από πίεση παρά από ευχαρίστηση. Τέλος, όπως είπα ξανά, το εξώφυλλο είναι απαίσιο. Πολύ χειρότερο από το πρώτο. Αυτό φυσικά είναι η προσωπική μου άποψη. Δε σημαίνει ότι επειδή δεν άρεσε σε εμένα δεν θα αρέσει και σε εσάς...